Αποχρώσεις χειμωνιάτικου δειλινού

 

  Με μια κούπα αχνιστό καφέ στο χέρι προσπαθώντας να ζεστάνω τις αισθήσεις και τα κρύα δάχτυλα, με βρήκε ψες το σούρουπο.Ανάκατες σκέψεις με συντρόφευαν στον κήπο μου,μαζί με τον ψυχρό αέρα που βούιζε κελαρυστά στα αυτιά μου ώσπου αντίκρισα τον ουρανό και το μυαλό αυτόματα άδειασε και γέμισαν τα μάτια ομορφιά.   

Πίσω από τη γυμνή,χωρίς φύλλα,Κατάλπη ξεπρόβαλε ένας πολύχρωμος χειμωνιάτικος ουρανός που διέλυσε την εικόνα του άχρωμου,

γκρίζου και μουντού χειμώνα που είχα στο μυαλό.  

 Ο δειλός χειμωνιάτικος ήλιος έπαιζε κρυφτό με τα γελαστά σύννεφα,βάφοντας τον ουρανό στις αποχρώσεις του τιρκουάζ και του ροζ,

γεμίζοντας την καρδιά γλυκές αναμνήσεις,σαν να βρισκόμουν σε ένα παιδικό δωμάτιο... 

 Μέσα σε μισή ώρα οι περίτεχνα βαμμένοι γύρω μου τοίχοι άλλαξαν χρώμα πολλές φορές.Οι επίμονοι αέρηδες έσπρωχναν με μανία 

τα παιχνιδιάρικα σύννεφα σαν μπλε χαρταετούς στον ουρανό,κάνοντας τον ήλιο να αχνοφαίνεται λαμπυρίζοντας από πίσω τους,

δίχως να μου στερήσουν καθόλου ομορφιά.

Φιλί λυτρωτικό μου 'στειλε ο ήλιος πριν βασιλέψει και χαθεί... 

 ...μαζί με την υπόσχεση για γρήγορα αντάμωμα...

 Το μωβ ήρθε να προσθέσει μυστήριο και πνευματικότητα στη νύχτα που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου...

 ...και όλα τώρα μοιάζουν πιο γαλήνια,πιο ξεκάθαρα,πιο αληθινά από ποτέ.

 Ο κυκλοθυμικός ουρανός ήταν το ιδανικό φόντο για τη σκιά του δέντρου μου που στέκει εκεί ασάλευτη,αγέρωχη και αγαλματένια,

σαν παλιοκαιρίσια αξία από άλλη εποχή,θυμίζοντάς μου να παρατηρήσω τη φύση να μεγαλουργεί. 

Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στη Μαρία και το  Life Images