Ευχή...

Φέτος τις γιορτές θα τις περάσουμε AA κύριοι...μπέικα...πασαλίδικα...πως το λέτε εσείς εντό στο Ελλάντα! 

Όχι δεν κέρδισα το Τζόκερ όπως πολλοί θα πιστέψατε,ούτε μου χάρισε η τράπεζα το δάνειο,ούτε γέμισα τη δεξαμενή πετρέλαιο...

άλλωστε ποτέ δεν πίστεψα ούτε στιγμή ότι τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία.

Ξεκίνησα το σημερινό πόστ με χιουμοριστική διάθεση όπως σας έχω συνηθίσει,γιατί έτσι μου αρέσει να αντιμετωπίζω τη ζωή,σα μια μεγάλη χαρούμενη περιπέτεια αλλά δε μου βγαίνει.

Σ' αυτό το σημείο θα παρακαλούσα τους κυρίους και τις κυρίες που ζουν ορθολογιστικά,να αποχωρήσουν αξιοπρεπώς από την ανάγνωση αυτής της ανάρτησης και να κρατήσουν την πραγματικότητά τους μακρυά από μένα.Κι αυτό,όχι γιατί ζω σε ροζ συννεφάκι ή εθελοτυφλώ μπροστά στα τεράστια προβλήματα της σημερινής πραγματικότητας και φυσικά σε καμία περίπτωση γιατί θέλω να εντυπωσιάσω με βαθυστόχαστες δηλώσεις.

Όμως η μίζερη αντιμετώπιση της ζωής κανέναν δεν βοήθησε ποτέ,αντιθέτως κάνει τα ήδη μεγάλα προβλήματα να φαντάζουν μεγαλύτερα και αξεπέραστα. "Πολλοί είναι αυτοί που βολεύονται στην μιζέρια τους.Μοιάζει με την αράχνη η μιζέρια. Πλέκει γύρω σου τον ιστό της κι άντε να ξεφύγεις από κει.Πας να κάνεις ένα βήμα και κολλάς. Ώσπου στο τέλος, νομίζεις πως μόνο εκεί μπορείς να προστατευτείς. Και αφήνεσαι… Η αράχνη, στη συνέχεια, ξέρει πολύ καλά τη δουλειά της." Είπε η αγαπημένη Αλκυόνη Παπαδάκη και δεν έχω παρά να συμφωνήσω.

Σέβομαι τις δυσκολίες που έχει ο καθένας από σας,ίσως εγώ να έχω και μεγαλύτερες,όμως πιστεύω πως ειδικά αυτά τις γιορτές,πρέπει να βρούμε τρόπους να ξεφύγουμε από τον καθημερινό αγώνα που δίνουμε για την επιβίωση,να παραμερίσουμε συναισθήματα οργής που μας προκαλεί η Ελληνική πραγματικότητα και να κινηθούμε με μοναδικό γνώμονα την αγάπη.

Τα Χριστούγεννα έρχονται και μαζί τους φέρνουν μαγεία,ελπίδα και παιδικότητα στις καρδιές μας.
Τα Χριστούγεννα είναι αλληλεγγύη και προσφορά.Δίνω χαμόγελα,δίνω φιλία,δίνω συντροφικότητα,δίνω χαρά,δίνω από το υστέρημά μου και όχι πια από το περίσσευμα,δίνω φροντίδα,δίνω συμπαράσταση,δίνω συμπόνοια,δίνω καλοσύνη και ευγένεια,δίνω ψυχούλα.
Τα Χριστούγεννα είναι δίνω αγάπη.
Πασπαλίστε λοιπόν με λίγη παραπάνω χρυσόσκονη φέτος τις γιορτές σας και που ξέρετε,μπορεί μαγικά πράγματα να σας συμβούν!

Αγάπη λοιπόν ήρθαν να μου δώσουν οι ΑΑ τάξεως φίλες μου Αμαζόνα (Αναστασία) Αριστάκι και Κατερινάκι χαρίζοντας μου το Χριστουγεννιάτικο βραβείο,κάνοντάς με να πετάξω την Αγιοβασιλιάτικη σκούφια μου στον αέρα! 

Παρακάτω είναι οι ερωτήσεις που το συνοδεύουν
 

Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση

Δεν υπάρχει καμία πιο όμορφη γιορτή από τα Χριστούγεννα στα αθώα,ξέγνοιαστα παιδικά μάτια.  

Η πιο όμορφη και γλυκιά Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση μου ήταν οι γιορτές στο χωριό.Τότε που ξυπνούσαμε στην ζέστη του σπιτιού μας και τρέχαμε με τις πυτζάμες να δούμε τα δώρα μας κάτω από το δέντρο,που με την παιδική μας αφέλεια πιστεύαμε ότι οι πατημασιές στο χιόνι στην αυλή ήταν του Αι Βασίλη και μαζευόμασταν όλα τα ξαδέρφια επιδεικνύοντας τα δώρα που μας έφερε για ακόμη μια χρονιά,κρατώντας την υπόσχεσή μας ότι θα είμαστε καλά παιδιά.  

Αγαπημένο ξένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι

Ο πατέρας μου το έβαζε να το ακούμε τα Χριστούγεννα,είναι λάτρης του Elvis βλέπετε και μάλλον έχω κολλήσει το μικρόβιο και εγώ,αφού είναι το αγαπημένο μου μέχρι σήμερα. 

 "I'm dreaming of a white Christmas
Just like the ones I used to know
Where those tree-tops glisten
And children listen
To hear sleigh bells in the snow

I'm dreaming of a white Christmas
With every Christmas card I write
May your days be merry and bright
And may all your Christmases be white

I'm dreaming of a white Christmas
Just like the ones I used to know
May your days, may your days, may your days be merry and bright
And may all your Christmases be white"

Αγαπημένο ελληνικό Χριστουγεννιάτικο τραγούδι

Αυτό γιατί με πάει πολύ πίσω.Τότε που πιστεύαμε ότι οι παιδικές ευχές ήταν όλες πραγματοποιήσιμες.

Το δώρο που θα ήθελα για τα φετινά Χριστούγεννα

Χμμ...ένα μικρό μαγικό ραβδάκι.Τόσο δα μικρό που να χωράει στην τσέπη και κάθε φορά που θα βλέπω πόνο και αδικία να τα διορθώνω στο λεπτό! 

Και...

Κάνε μια ευχή για το 2014

Εύχομαι να ήταν όλα αλλιώς,γιατί...

Αν ήταν όλα αλλιώς 
Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας ...;.
Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει ...;.
Αν στην προβλήτα μας περίμεναν, με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα, όλοι αυτοί που αγαπήσαμε ...;.
Αν τόσες φορές , παρασυρμένοι από το τραγούδι των σειρήνων, δεν είχαμε χάσει τη ρότα μας ...;.
Αν δεν είχαμε κρυφτεί λαθραία σε λάθος όνειρα ...;.
Αν όλα αυτά που γυάλιζαν και τα μαζέψαμε με τόση αφοσίωση και στοργή ξέραμε από την αρχή πως δεν ήταν χρυσάφι ...;.. Μπορεί και να το ξέραμε, αλλά μας έφαγε η ουτοπία.
Αν δεν είχαμε ξεπουλήσει σε γαλίφηδες εμπόρους τα τιμαλφή μας, για λίγες γουλιές παρηγοριάς ...;.
Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή, για να βρουν άσυλο οι κατατρεγμένοι ...;.Τι απερισκεψία κι αυτή! Πάντα τους ληστές τους περνούσαμε για κατατρεγμένους.
Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε καταιγίδες ...; ...;.
Αν φορούσαμε στολές παραλλαγής ...;. Αυτό είναι σίγουρο μέσον για να πετύχεις. Μα εντελώς το αψηφήσαμε!
Εμείς ακόμα και τη νιτσεράδα για τις βροχές που κάποιος προνοητικός-δεν μπορεί πάντα υπάρχει ένας τέτοιος στο περιβάλλον μας-έχωσε στις αποσκευές μας, τη χαρίσαμε στον πρώτο τεμπέλη ψαρά. Έτσι ...;.. Γιατί μας άρεσε το χαμόγελό του ...;..
Αχ, αυτή η λάθος εκτίμηση ...;. Ο υπερβάλλων ζήλος ...; Η περιττή γεναιοδωρία!
Αν είχαμε υψώσει έναν τοίχο για να προστατέψουμε τη ζωή μας ...; Ένα ανάχωμα έστω. Μια ξερολιθιά.
Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση ...; Πόσος χαμένος χρόνος , αλήθεια!
Αν δεν χαμογελούσαμε, με κείνο το ηλίθιο χαμόγελο, σ' αυτόν που ερχόταν καταπάνω μας μ' ενα σουγιά ...;.
Λέγαμε αποκλείεται! Άλλη θα είναι η πρόθεσή του.
Αν δεν δίναμε ραντεβού με την ψυχή μας , πέρα από τα όριά της ...;.
Αν δεν κάναμε τον κλόουν, με στόχο να διασκεδάσει η ομήγυρις και να ξεχάσει τον καημό της ...;.
Αν όλος ο κόσμος ήταν ένα κουκούλι που θα μας προστάτευε και μέσα εκεί, με όλη μας την άνεση, θα γινόμασταν από σκουλήκια πεταλούδες ...;..
Αν ...;Αν ...;.
Αν ήταν όλα ...;. αλλιώς!
Άντε καλέ!
Μα τότε, πως θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας;
Αλκυόνη Παπαδάκη

Δώσε το βραβείο σε 6 blogs που παρακολουθείς

στην Πετρούλα μου

στη γλυκιά Καιτούλα

στο έτερο τρελοκομείο

στη Λιακαδίτσα

στην Ελεάννα για να της φτιάξω λίγο το κέφι

στο meΜαράκι

Και η χαρά μου συνεχίζεται,αφού η glykoparamythenia με το beauty - fashion μπλογκ της,μου χάρισε το Liebster award και την ευχαριστώ
μέσα από την καρδιά μου.

Το βραβείο μπορείτε να το δείτε εδώ καθώς το είχα ξαναδεχτεί στο παρελθόν.

Χρόνια πολλά!Αν κάθε ευχή εκφράζει μία ελπίδα,τότε ελπίζω να πραγματοποιηθούν όλες σας οι ευχές!